Heb jij hem al?
100 % aanwezig zijn in het hier en nu kan ondoenbaar lijken.
Ik krijg vaak de plagende vraag: “Als je altijd in het NU bent, vergeet je dan niet te doen wat je moét doen? Je rekeningen betalen bijvoorbeeld…?” En dan wordt er gelachen. Want ja, dat is toch common sense? In het NU zijn wordt blijkbaar nog steeds beschouwd als ‘met je hoofd in de wolken zijn’.
Diep van binnen weet iedereen dat het anders is. Dat even op adem komen je al rustiger maakt.
“Maar ja, ik kan niet stilzitten hè, dat zit in de familie.”
“Voor jou is dat veel gemakkelijker natuurlijk, want jij bent een yogi.”
Ik hoor het echt heel vaak.
Dan vraag ik me af: wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Ik ben namelijk ook maar een mens. En bovendien: Wat is een yogi eigenlijk?
Als mens heb ik hetzelfde brein als ieder ander. Er is één verschil: ik oefen elke dag in rustig worden. Omdat ik het belang ervan ken. Het brein heeft training nodig, en niet zo’n beetje ook. Oefenen betekent niet dat het me elke dag lukt. Maar het is wel mijn intentie om er telkens naar terug te keren.
Het brein is niet gemaakt voor rust. Als we dat niet weten dan worden we slaaf van ons eigen brein.
Overal om je heen zie je het resultaat van slecht getrainde breinen: Angst, ontevredenheid, graaien, onzekerheid, machteloosheid, schaamte, frustratie, woede, chronische ziekten, beschuldigingen, geweldpleging.
“Maar de maatschappij vraagt het van ons, om hard te gaan”, hoor ik regelmatig iemand verzuchten.
Is dat zo? En heeft een yogi daar dan geen last van? Omdat hij zo geboren wordt? Of is er iets anders aan de hand?
Wat is een yogi eigenlijk?
Heel simpel: iemand die yoga en meditatie beoefend. Verder heeft een moderne yogi vaak ook een huis, een hypotheek of maandelijkse huur, hij doet zijn boodschappen, kookt, poetst, verzorgt zijn kinderen of huisdieren en gaat wel eens naar het café of restaurant. Het is net een mens. Ook haar (vervang ‘haar’ door ‘zijn’ waar nodig) ouders sterven, haar kinderen worden wel eens ziek, en ook zij wordt wel eens wakker uit een nare droom. Ook zij eet wel eens iets waar ze spijt van heeft, heeft ruzie met haar partner, of is boos als de dingen niet gaan zoals ze wil. Maar zij blijft oefenen, onverminderd, elke dag. Dat doet zij om geen slaaf van de maatschappij of van haar eigen brein te worden. Dat doet zij omdat zij streeft naar innerlijke vrijheid, ongeacht de situatie of omstandigheden. En dat begint met kiezen voor bewust te worden, van al die momenten waarop je de controle verliest. Het gaat er niet om of het lukt. Er is simpelweg geen alternatief.
Een yogi oefent zijn Pauzeknop.
Oefenen is als het leren van een taal. Als je niet oefent, dan wordt het nooit iets waar je veel plezier aan beleeft. En dus oefent zij dagelijks. En dat is niet altijd plezierig, maar het alternatief is dat nog minder.
Pauzes nemen van emoties, van situaties die triggeren, van moeten-moeten-moeten en willen-willen en niet-willen. Observeren wat de impact is en er dan niet op in gaan. Luisteren naar die interne stem, die de hele dag door van zich laat horen. En daar dan niet op in gaan. Geen ruzies starten, omdat het van innerlijke rust berooft. Het is hard werken hoor!
Regelmatig pauze nemen maakt ons denken helder. Het schept afstand. Het maakt een gaten in je gedachtenkaas. Wat ik bedoel is een dagelijkse opzettelijke pauze, zelf gekozen en in de agenda gezet. Een dagelijkse intentie om de andere kant te kiezen van dat wat ons zo onrustig maakt. Zo’n 20 keer op een dag, bij elke verandering van activiteit, of zoveel als je kunt.
Dikke kans dat als je dit leest, je de laatste jaren niet veel geoefend hebt in pauze nemen. En daarmee bedoel ik dus niet je dagelijkse wandelingetje met de hond, of je jaarlijkse vakantie met je gezin (zeg es eerlijk trouwens: daarna moeten we eigenlijk zelf nog op vakantie!).
“Elke dag oefenen? Daar heb ik het te druk voor”, hoor ik vaak. “Het leven moet ook nog een beetje leuk zijn”.
Elke dag 20 keer kort oefenen lukt best hoor. Rokers bewijzen het. ;)En, welk leven is het leukst: daar waar jij aan het stuur zit? Of waar je elke dag hoopt dat het vandaag een beetje beter is dan gisteren? Ook dié dag gaat weer voorbij…
In tijden van stress of tegenslag:
Wat doe jij meestal zonder na te denken?
Wat doe je om het te vermijden?
Wat doe je om beter met stress om te gaan?
Wat heb jij de wereld te bieden met de manier waarop je nu leeft?
Liefs,
Esther werkt vanuit haar eigen ervaring met complex jeugd trauma. Eeuwige student, gepassioneerd lesgever en therapeut, steeds op zoek naar nieuwe manieren om zoveel mogelijk mensen op een zo aangenaam mogelijke manier te informeren over hoe je je emoties de baas kunt zijn, over dat stemmetje in je hoofd en dat ene wat je hart vervult. Esther is de bedenker van Dharmahart Café, een maandelijkse interactieve workshop via Zoom, waar zij haar persoonlijke ervaringen én kennis deelt vanuit haar eigen living. Nieuwe inzichten ontstaan wanneer je ontspannen bent. Schrijf je hieronder in voor het volgende Dharmahart Café!
Oh ja, ben je bang dat je op een podium komt als je binnen bent? Wees gerust: je hoeft in het Dharmahart Café helemaal niets en je kan anoniem meedoen! Of je kijkt rustig van op een afstand, in je eigen space en met je eigen kopje thee of koffie binnen handbereik. Helemaal oké.
留言