We weten vaak beter wat een ander over ons denkt dan wat we zelf over onszelf denken.
We weten vaak beter wat een ander wil dan wat we zelf willen.
Althans, dat denken we. En het is een val.
Foto Ashley Whitlatch
Steeds bezig zijn met de wensen van anderen kan een verborgen gezicht van trauma zijn.
Kunstenaar worden in het aflezen van wensen of noden van anderen moet dan voorkomen dat:
je gekwetst wordt.
je in de spotlight staat.
ze boos op je worden.
je alleen komt te staan.
je de controle verliest.
(De lijst is onvolledig natuurlijk.)
Vroeger was ik er zo een. Ik deed alles voor een ander. Ik had dan ook vrienden die daarop rekenden. Niet bewust hè, maar toch wel in die mate dat ik het steeds lastiger vond om te kiezen voor mezelf, mijn eigen tijd, mijn eigen ruimte, of die van een ander. Naast het gebruikelijke jezelf wegcijferen neemt het vaak heel vreemde vormen aan. Ik herinner me die keer dat iemand zich binnen een half uur na onze eerste ontmoeting al mijn vriendin noemde. Ik zei er niets van, bang voor hoe ze zou reageren. Ook om haar niet te kwetsen. . Amper 3 maanden later stond ze bij me aan de deur, met haar 4 kinderen: "of ze een tijdje bij ons mocht komen wonen". Ze had ruzie met haar nieuwe vriend en was op straat gezet.
Of die keer dat ik uit medelijden met iemand op wintersport ging. Al snel telde ik de dagen en uren af. Toen ze het mij verbood om met een leuke groep mensen een fakkeltocht te doen voelde ik me serieus badass dat ik het tóch deed! Ik werd nóg jaren lang misselijk bij de herinnering aan haar gezicht aan de ontbijttafel de volgende ochtend.
Als je altijd een ander tegemoet komt graaf je een kuil voor jezelf. En in die kuil groeien stekjes van frustratie.
"Ze zien me niet. Ze vragen me niet. Ze houden geen rekening met me. Ik mag er niet zijn."
Woorden die zich vanzelf vormen in je hoofd en die behoorlijk overtuigend zijn.
"Ach, als iedereen maar gelukkig is, dan ben ik het ook."
Altijd maar streven naar harmonie en natuurlijk kwam die gedroomde dag nooit.
Ik wist toen nog niet dat je dat eerst in jezelf moest creëren.
Ik had 2 'guru's'. Een, helaas veel te vroeg overleden, vriendin van me zei ooit tegen me: "jij bent wel heel arrogant om te denken dat je weet wat andere mensen nodig hebben".
Die kwam binnen. Ik was dagen lang boos op haar! Niet zo handig. Zeker omdat ze net 40.000 km had gereisd om een paar weken bij ons te logeren.
De andere was een goede vriend van me: "Verdomme, zeg nou es gewoon wat je wil! Als je alles maar goed vindt, dan moeten wij het steeds verzinnen. En bovendien kunnen we je nooit eens blij maken." Dat was niet waar, maar hij keek er zo pijnlijk bij dat ik besloot om voortaan moeite te doen om wat vaker te kiezen voor mezelf, ook als dat betekende dat ik er alleen in stond wanneer het lastig was.
Het is een langzaam proces geweest, want niet kiezen was mijn veilige zone. Maar niet gezien worden was ook geen optie. Dus, al is de keuze nog zo onbeduidend, ik stel mezelf steeds de vraag: "Vind ik hier iets van?" En als dat zo is, dan check ik met mezelf of ik het er helemaal mee eens ben en dan maak ik een keuze.
De keuze bij een ander laten, of steeds voor een ander denken ís arrogant en soms zelfs een vorm van geweld. Bovendien geeft het je geen zelfvertrouwen en van je eigenwaarde blijft ook niet veel over.
Om uit de schaduw van je verborgen gezicht te komen moet je stapje voor stapje te werk gaan en gemakkelijk beginnen.
Niet-kiezen is ook een vorm van controle.
In mijn maandelijkse interactieve masterclass Verborgen gezichten van trauma bekijken we dit soort perspectieven samen. Je leert hoe jij het ziet en voelt en wat anderen erover denken en dat geeft inzicht in jezelf en maakt gerust.
Bekijk ook het filmpje
Liefs,
Esther werkt vanuit haar eigen ervaring met complex jeugd trauma. Eeuwige student, gepassioneerd lesgever en therapeut, steeds op zoek naar nieuwe manieren om zoveel mogelijk mensen te informeren. Ze is de bedenker van De verborgen gezichten van trauma, een reeks interactieve masterclasses via Zoom waarin thema's uit jouw leven bekeken worden door de lens van trauma. Voor meer info ga je naar www.dharmahart.com of schrijf je via de link hieronder in:
Comments