Foto Mark Duffel/Unsplash
Laat ik eerst even met de cliché’s binnenvallen, voor het geval je het vergeten was:
· Alle begin is moeilijk.
· Je leerde ook niet in 1 dag lezen, schrijven of spreken.
· Ups en downs zijn onderdeel van ieder leerproces.
· Hoe ouder je bent hoe moeilijker het is om patronen te veranderen.
· Het hoeft niet allemaal in 1 keer.
· Terugvallen is normaal.
· Het even niet meer zien zitten en denken dat het toch nooit gaat lukken ook.
(meestal ben je er dan bijna, maar dat terzijde).
Je kunt er zelf misschien nog wel een paar meer verzinnen. Ze zijn allemaal waar, maar ze maken het proces wel lastig.
Nog een paar cliché’s die waar zijn:
Het maakt niet uit hoeveel fouten je maakt of hoe traag je gaat, je gaat meer vooruit dan iemand die steeds terug blijft kijken.
Je verleden ≠ aan je toekomst
Pijn gaat weer over, opgeven doe je maar 1 keer.
Trauma kleurt je perceptie, de manier waarop je naar de wereld kijkt. Dat gaat veel verder dan bijvoorbeeld een hekel hebben aan mannen met snorren omdat je ooit werd aangevallen door een man met een snor. Maar tegelijkertijd kan één beeld op zich al desastreus zijn voor je perceptie. Een enge film of porno op te jonge leeftijd kan heel angstaanjagend zijn en nog lang doorwerken. Zeker als dat in aanwezigheid van anderen gebeurde en er niet vaardig gehandeld werd. Bijvoorbeeld wanneer iedereen deed alsof er niets aan de hand was. Misschien lachten ze je zelfs uit. Gevoelens van schaamte worden dan gekoppeld aan onderwerpen die nog vaak terug zullen keren in je latere leven en daarmee negatief gekleurd zijn.
Een nare ervaring kruipt in alle lagen van je bestaan: je denken, voelen en doen en is vaak onzichtbaar aanwezig als drijvende kracht achter veel beslissingen die je in je leven maakt. Elke dag maak je ontelbare beslissingen die jouw leven richting geven. Stel je eens voor dat er iets zwaars aan je stuur hangt en je hebt het niet in de gaten. 10 jaar later ben je op een heel andere plaats dan je van te voren gehoopt of verwacht had. We leggen ons er dan vaak bij neer, omdat we niet weten hoe dit gebeurd is of we keren het stuur met een ruk om, om onze weg te vervolgen met datzelfde onzichtbare gewicht aan het stuur dat de richting mee bepaalt.
Herkenbaar?
Mensen overschatten wat ze kunnen doen in een jaar -
en onderschatten wat ze kunnen doen in 10, 20 of 30 jaar.
— Tony Robbins
Het is bewezen dat kleine duwtjes de juiste richting in het beste werkt. Stapje voor stapje. Het vermindert onze natuurlijke angst voor verandering waardoor de focus niet meer zo ligt op het doel of de obstakels, maar op het doen en beleven. Het respecteert bovendien de natuurwetten: een boom groeit ook niet in 1 dag.
Als je volledig uit koers bent gegaan en je bevindt je op een plaats in je leven waar je niet wil zijn, of je gezondheid is slechter en slechter aan het worden, je slaapt slecht, je bevind je in een relatie die niet meer ondersteunt, dan kan het je overweldigen. Vaak doe je dan helemaal niets meer. Gevangen in een schrik reactie. Bevroren. Langzaam ontdooiend berusten veel mensen in hun situatie.
“What if this is as good as it gets?”, schreeuwde Jack Nicholson zijn buurman nog toe in de gelijknamige film. Die vraag is terecht, maar deprimerend. Mensen tellen snel hun zegeningen, want het lijkt allemaal te veel om aan te beginnen.
Het gaat niet over het doel, het gaat erover
om de persoon te worden die het doel gaat bereiken.
— Tony Robbins
Zorg er dus voor dat je doelen een inspiratie voor jezelf zijn!
Een paar cliché’s om af te sluiten:
· Hou rekening met terugval, misschien moet je de stappen kleiner maken.
· Stel je doelen bij waar het nodig is; het getuigt van wijsheid en liefde.
· Ook terugvallen is vooruitgaan. Elke stap, elke poging brengt je dichter bij jezelf.
· Weet je het niet, doe dan niets. Stop. Wacht. Observeer. Vraag hulp.
· De kleine stapjes en overgangen goed verzorgen vermindert de kans op terugval. Je wil altijd sneller dan je gaat, terwijl je the good stuff mist als je dat doet.
· Je doet het voor jezelf en anderen mogen ervan meegenieten. Een leukere gerustere jij is fijn om bij te zijn en trekt fijne mensen aan.
Trauma beperkt je visie op vooruitgang en dat werkt opgeven in de hand. Een goede begeleider weet wanneer je geruststelling of motivatie nodig hebt.
Je eigen inspiratie zijn? Ik vond deze speech van Matthew Mcconaughey de moeite waard:
Succes!
Liefs,
Esther is trauma-begeleider en ervaringsdeskundige en heeft sinds 2014 een praktijk in Vlaams Brabant, waarin ze mensen de technieken, concepten en perspectieven leert om zelf hun eigen helingsproces in handen te nemen. Ze is oprichter van de Dharmahart Trauma Mastery Club op Facebook, een plek waar je gratis informatie vindt over hoe je door je trauma's heen groeit.