Zo, dus je hebt besloten dat het anders moet? Écht anders. Meestal is dat een prachtig moment. Een realisatie. Het begin van alle verandering. Zonder dat er iets veranderd is krijg je al het gevoel dat er iets bijzonders gaat gebeuren...Het is zelfs nu al beter dan waar je was vóórdat het inzicht binnenviel. Of verbeeld je je dat maar? Wat als dat gevoel maar van tijdelijke aard is? Wat als je 'verkeerd verandert'? Wat als blijkt dat het zo slecht nog niet was? Kun je nog wel terug?
Veranderen doe je niet zomaar. Er gaat eerst een gedegen besluit aan vooraf. En een onderzoek naar de mogelijkheden. Eindelijk kiezen voor jezelf! Weg met alles wat jou tegenhoudt om het beste uit jezelf te halen....
Zonder ander perspectief of toekomstvisie zijn we meestal goed in 'het houden van de situatie'. Uithouden en inhouden kunnen we heel goed. Op zich niets mis mee. Maar we houden vaak in op zaken die juist belangrijk zijn voor onze groei, waardoor we op zielsniveau niet gelukkiger worden. Zonder het echt te beseffen werken we soms langzaam naar een dramatische climax toe. Om vervolgens op een goed moment aan te kondigen dat we ermee stoppen. Iedereen kan toch zien dat deze situatie niet langer houdbaar is? Je hebt alles gegeven. Iedereen kan toch zien dat je niet gelukkig bent?
Voor onze omgeving komen deze beslissingen vaak als piano's uit de lucht vallen.
Jij bent dan echter al zó ver in je 'verander-modus' dat je vindt dat je recht hebt op begrip.
Je hebt geen geduld en geen tijd meer voor de schok-reacties om je heen en besluit om voortaan alleen nog maar met positieve mensen om te gaan. Mensen die jou ondersteunen in je nieuwe overtuigingen.
Het gat is geslagen. De verandering is ingezet. Maar is dat werkelijk zo?
'Het roer om. Ik vertrek'. Titels die ons enorm aanspreken omdat ze iets heldhaftigs hebben. Want we hebben afgezien. Maar nu is het tijd. Om het masker af te trekken en te voorschijn te komen. Tijd om eindelijk voor onszelf op te komen. Om te laten zien wie we écht zijn...Iedereen die van je houdt moet het toch met je eens zijn?
Wanneer we geloven in deze persoonlijke revolutie en dat die de verandering brengen die ons gelukkig gaat maken, dan hebben we slechts een nieuwe film voor ons leven bedacht. Een variatie op wat we al hadden. We trekken ons masker misschien wel af, maar we zetten gewoon een andere op.
En het duurt niet lang voordat we beseffen dat we niet wézenlijk veranderd zijn. En dan begint het proces van voren af aan. Zo verliezen we kostbare tijd. Dat gebeurt ook wanneer we weglopen van onze gevoelens. Wanneer we ons proberen te 'zetten' in een situatie, omdat we besloten hebben dat we daar onze omgeving het minst mee lastig vallen. Schuldgevoel verwarren we regelmatig met verantwoordelijkheid. En daarmee verspillen we niet alleen ónze tijd maar ook die van een ander. En dat is pas iets om je schuldig over te voelen...
Soms kunnen we natuurlijk niet anders. Wanneer anderen voor ons de situatie veranderen of wanneer we ons in 'plotseling noodweer' bevinden, dan moeten we snel handelen.
Maar wanneer we zelf beslissen dat 'het moet stoppen', dan kunnen we beter iets heel anders doen, namelijk: NIETS.
Niets doen en kijken. Kijken waar je bent. Neem de tijd om écht te voelen waarom je denkt dat je op de verkeerde weg bent. Om te voelen waar je naar toe wil en waarom. Om te voelen wat er is. Om te voelen wat je niet meer wil voelen. Je nu afvragen of je jaren geleden de verkeerde weg genomen hebt is niet zinvol. Je maakt jezelf vaak alleen maar wijs dat je destijds niet eens een keuze gemaakt hebt. Omdat je niet beter wist, omdat je nog te jong was. Of omdat er niets anders was om te kiezen. Nu je gevoeld hebt dat er 'beter' is, worden je geest en je hart volledig in beslag genomen door de consequenties.
De natuur bepaalt het anders: waar het water is, daar gaan de wortels. Waar het licht is groeien de takken. Waar de ruimte en de beste mogelijkheden zijn, is ruimte voor groei. En als de boom groeit, groeit ook het bos. En als de boom sterft, groeit het bos ook. Er is geen ruimte voor medelijden, onbegrip, maar ook niet voor schuldgevoel. Iedere boom neemt de ruimte die het krijgt en nodig heeft om te groeien zoals ze moet. Wist je trouwens dat de bomen goed voor elkaar zorgen? Dat gebeurt door een fantastisch netwerk van wortels en schimmels onder de grond. Verbindingen (families) ontstaan op natuurlijke wijze en iedereen profiteert mee.
Maar uiteindelijk moet elke boom het ook zelf doen. Boom zijn en groeien.
Wij zijn geen bomen, maar soms brengt het verlichting om eens te denken vanuit het perspectief. Omdat je je dan scheidt van je automatisch denken en emoties. Wanneer we ons sterk voelen hebben we vaak de neiging om alleen vanuit onszelf te denken. Wanneer we zwak staan hebben we de ander juist nodig. Je wortels uit de grond trekken en ergens anders planten zorgt ervoor dat je je eigen groei stopt, en de kans op overlijden is groot. Beter is het om nieuwe, sterke verbindingen te maken en geleidelijk aan te zoeken naar een betere weg om de boom te worden die je in essentie moet zijn. Alles wat jou daarin niet ondersteunt verdwijnt uiteindelijk vanzelf of maakt vanuit zichzelf een nieuw netwerk.
Ga eens verder op de gedachte van het bos en vergelijk het met jouw situatie. In je relatie, je werk, je familie en de relatie met jezelf.
Comments