𝐀𝐥𝐬 𝐢𝐤 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐛𝐞𝐧𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐤𝐢𝐣𝐤 𝐳𝐢𝐞 𝐢𝐤 𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐥𝐚𝐧𝐤 𝐞𝐧 𝐬𝐭𝐞𝐫𝐤 𝐥𝐢𝐜𝐡𝐚𝐚𝐦. 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐮𝐢𝐝 𝐯𝐨𝐞𝐥𝐭 𝐡𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐤𝐨𝐞𝐥 𝐚𝐚𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐟𝐫𝐢𝐬𝐬𝐞 𝐝𝐮𝐢𝐤 𝐯𝐚𝐧 𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐞𝐫𝐯𝐨𝐨𝐫. 𝐃𝐞 𝐛𝐥𝐨𝐮𝐬𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐰𝐢𝐭 𝐥𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐬𝐭𝐨𝐟...𝐩𝐮𝐫𝐞 𝐥𝐮𝐱𝐞! 𝐈𝐤 𝐳𝐢𝐞 𝐛𝐫𝐮𝐢𝐧𝐞 𝐳𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐛𝐥𝐨𝐭𝐞 𝐯𝐨𝐞𝐭𝐞𝐧. 𝐈𝐤 𝐯𝐨𝐞𝐥 𝐞𝐞𝐧 𝐥𝐢𝐜𝐡𝐭 𝐛𝐫𝐢𝐞𝐬𝐣𝐞. 𝐃𝐞 𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐳𝐨𝐧𝐧𝐞𝐬𝐭𝐫𝐚𝐥𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐟𝐢𝐥𝐭𝐞𝐫𝐝 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧. 𝐃𝐞 𝐥𝐮𝐜𝐡𝐭 𝐫𝐮𝐢𝐤𝐭 𝐤𝐫𝐮𝐢𝐝𝐢𝐠, 𝐳𝐨𝐚𝐥𝐬 𝐢𝐤 𝐡𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐞𝐧 𝐧𝐨𝐠 𝐢𝐧 𝐙𝐮𝐢𝐝-𝐄𝐮𝐫𝐨𝐩𝐚 𝐡𝐞𝐛 𝐠𝐞𝐫𝐨𝐤𝐞𝐧. 𝐈𝐤 𝐡𝐨𝐨𝐫 𝐰𝐚𝐭𝐞𝐫𝐠𝐞𝐥𝐮𝐢𝐝𝐞𝐧. 𝐈𝐤 𝐤𝐢𝐣𝐤 𝐫𝐨𝐧𝐝 𝐢𝐧 𝐝𝐞 𝐫𝐮𝐢𝐦𝐭𝐞 𝐨𝐦 𝐦𝐞 𝐡𝐞𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐮𝐫𝐞𝐚𝐮𝐭𝐣𝐞 𝐦𝐞𝐭 𝐞𝐞𝐧 𝐩𝐨𝐭𝐥𝐨𝐨𝐝,𝐞𝐞𝐧 𝐥𝐞𝐞𝐠 𝐯𝐞𝐥 𝐩𝐚𝐩𝐢𝐞𝐫. 𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐮𝐭𝐞𝐫…? 𝐋𝐚𝐧𝐠𝐞 𝐰𝐢𝐭𝐭𝐞 𝐰𝐚𝐩𝐩𝐞𝐫𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐠𝐨𝐫𝐝𝐢𝐣𝐧𝐞𝐧. 𝐃𝐨𝐨𝐫 𝐝𝐞 𝐨𝐩𝐞𝐧𝐬𝐥𝐚𝐚𝐧𝐝𝐞 𝐝𝐞𝐮𝐫𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐞 𝐢𝐤 𝐝𝐞 𝐳𝐞𝐞, 𝐨𝐦𝐳𝐨𝐨𝐦𝐝 𝐝𝐨𝐨𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐳𝐚𝐜𝐡𝐭 𝐠𝐥𝐨𝐨𝐢𝐞𝐧𝐝 𝐥𝐚𝐧𝐝𝐬𝐜𝐡𝐚𝐩 𝐢𝐧 𝐰𝐚𝐫𝐦𝐞 𝐧𝐚𝐳𝐨𝐦𝐞𝐫𝐤𝐥𝐞𝐮𝐫𝐞𝐧. 𝐄𝐞𝐧 𝐳𝐰𝐞𝐦𝐛𝐚𝐝.
𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐥𝐢𝐞𝐟 𝐥𝐞𝐞𝐬𝐭 𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐜𝐡𝐭 𝐨𝐩 𝐦𝐢𝐣. 𝐖𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐭𝐢𝐣𝐝. ______________________________________________________________________________________________________________
Wanneer je jezelf alle vrijheid geeft om extravagant, onrealistisch, buitensporig, bovenmatig, excentriek, overdreven te gaan in een voorstelling van de toekomst zijn we vaak niet heel erg specifiek. Soms komen mensen met bedragen die ze willen verdienen per jaar. Maar meestal is de toekomst een vertaling van wat de zintuigen ons voor gevoel geven. Een gevoel van thuishoren, gerust zijn, gelukkig zijn, liefde.
Stel, je laat al je zelf opgelegde beperkingen en kritiek vallen…waar kom je dan?
Toen ik onlangs de vraag kreeg van mijn Coach, kwam ik ook niet erg ver. Regelrecht saai en aangepast was mijn ‘droom’ voor de toekomst. Ik kreeg het ook niet uitgeproken en dat was toch wel even schrikken. Schaamte? Ik weet het niet. Ik heb wel een droom. Hem uitspreken vereist blijkbaar enige aanmoediging en goedkeuring. En die moet ik mezelf geven.
Ik merkte dat ik vooral ging ‘klagen en zeuren’, dat ik het antwoord niet direct wist. Dat er niks kwam. Mistig, wachten. Coach ging er niet op in. Zelfs niet als ik hardop vaststelde dat ik maar aan het zeuren was. Op een of andere manier vroeg ik daarmee onbewust om goedkeuring.
Als ik het niet hardop gezegd krijg, tegen mezelf, dan is er iets dat mij tegenhoudt.
Werk aan de winkel dus. Blijkbaar moet ik nog wat onderzoek doen naar mezelf en wat ik écht wil. Dé reden om een extra paar ogen en oren te vragen om me daarbij te helpen: Want, waar ben ik nog aan het bullshitten? Wat zie ik zelf niet? Waar is goud te vinden, waar ik het laat liggen? Als Coach een vraag stelt, stel ik mezelf eerst de belangrijkste vraag van alle vragen: Kan ik All Out gaan? Durf ik de schaamte voorbij te gaan? Zo niet, dan moet ik vaststellen dat hier nog iets te leren is en is elk antwoord een poging met middelmatige resultaten.
De vraag, waar ik zou willen zijn, was simpel. Maar, een toekomst creëren, waar ik zelf enthousiast van word, waar mijn lijf als vanzelf door in beweging komt, bleek toch niet zo eenvoudig. Plotseling-stond-ik-stil. En dat was niet fijn om te ervaren. Maar het heeft wel mijn denken in gang gezet.
Ik mag even in die vraag blijven. En ondertussen creëer ik verder, want dat is onvermijdelijk.
“Wat wil ik nú creëren?”
hoorde ik mezelf ineens bijna hardop denken. Deze gedachte voelde op een of andere manier als een kantelpunt.
In m'n eentje was ik nooit tot die conclusie gekomen. En als dat wel zo was geweest, dan had ik er geen actie aan kunnen koppelen. Of had ik het wel opgeschreven in een boekje en het daarna weer vergeten. Dáárom wil ik er de tijd voor nemen. Een afgesproken tijd die in de agenda staat. Het liefst met iemand die getuige wil zijn van mijn geworstel en gewurm om eronder uit te komen. Iemand die mij verantwoordelijk stelt voor wat ik met die tijd doe. Want “ik-weet-het-niet” is nutteloos.
Coach helpt mij eraan te herinneren. Elke keer als ik onze afspraak in de agenda voorbij zie komen, krijg ik een duwtje, om ermee bezig te zijn. Het houdt me scherp en het brengt me verder dan ik mijn eigen brein kan brengen.
En,
als ik All Out speel kom ik er altijd lichter uit dan ik erin ging.
Dat brengt me dichter bij waar ik wil zijn. En dat is heel veel waard!
(Volgende keer: Wat houdt mij tegen? De demystificatie van het monster dat in de weg stond van mijn gedroomde toekomst. En over de droom waar ik wél van in beweging kom én over mijn commitment om ze waar te maken.)
Foto gemaakt op vakantie aan de Franse westkust, door Ana Ligthart, één van mijn 2 talentvolle dochters die mij vaak inspireren. Liefs,
Eeuwige student, gepassioneerd lesgever, coach en therapeut, steeds op zoek naar nieuwe manieren om zoveel mogelijk mensen moeiteloos te laten stralen vanuit hun essentie en zonder enige beperking een schitterende toekomst te creëren. Esther is de bedenker van Het Butterfly Experiment, the magic of creation. Maandelijkse interactieve workshop via Zoom. Een ontspannen startplek voor het leven waar je naar verlangt. Weet je niet waar je moet beginnen? Word lid van de Dharmahart Playground community en kom naar de volgende Butterfly sessie
🔥 Meteen aan de slag? Leren hoe je een nieuw leven creëert? Niet meer in het verleden blijven hangen? Herkennen wat jou nu tegenhoudt? Doe dan met me mee en schrijf je in voor de cursus: Lanceer jezelf. In 4 weken leer je de basisprincipes zodat jij de shift kan gaan maken.
🧡 Of vraag je gratis adviesgesprek aan als je niet weet waar je moet beginnen, maar wel voelt dat het nu tijd is. Helemaal vrijblijvend, nieuwe inzichten gegarandeerd.