Kennis over je biologie geeft je gerustheid over fysiologische processen die tot dan toe onzichtbaar voor je waren. Door te leren 'hoe het zit' word je als het ware uitgenodigd om dieper in die processen te duiken en te ontdekken 'hoe het zit bij jou', zonder meteen angst te ontwikkelen of je af te sluiten. Door het kader te kennen waarbinnen je jezelf onderzoekt word je een soort pseudo-wetenschapper. De wetenschap van jezelf, met de wereld als laboratorium.

 

Iedereen kan de reacties van het lichaam bestuderen. Naast je lijf heb je om te beginnen 2 dingen nodig: AANDACHT en FOCUS. Maar het kan zijn dat het niet eenvoudig is. Wanneer je gedachten alle kanten op gaan gaat je aandacht automatisch meer naar je volle hoofd. Aandacht en focus kunnen ook concepten zijn in je hoofd en dat kan ook de studie in de weg zitten. Je denk wel dat je aandachtig bent, maar feitelijk dénk je nog te veel om objectief te zien wat er is. Om écht waar te nemen moet je eigenlijk meteen vergeten wat je al weet of denkt te weten. Pas dan kun je ontdekken wat je nog niet weet.

 

Kennis van het grotere raamwerk waarbinnen dit gebeurt en wetenschappelijke onderzoek naar deze processen laten toe dat we onze handen dichter bij het vuur durven houden. Dat we dieper durven exploreren wat we nu uitsluiten. Het geeft ons vertrouwen en houvast om onszelf eraan bloot te stellen.

​

Maar pas op! Kennis over de biologie is een ingang naar kennis over jou. Jouw lichamelijke reacties én jouw perceptie die gevormd zijn door eerdere ervaringen in het verleden zijn het belangrijkste op jouw pad.

​

​

Wat is de eerste echte stap op je spirituele pad?

 

Geen spirituele groei zonder je lichaam. Doorheen het lichaam ervaren wij ons leven.
Er is echter een verschil tussen ‘de beleving beleven' en ‘de beleving aanschouwen’.

De scheiding zien tussen deze 2 concepten is de eerste trede die je moet nemen om verder te komen op het spirituele pad.

De stappen die je maakt werken naar een steeds groter bewustzijn. Waar je ook bent, je bent vol aandachtig en alert. Of je nu in het oog van de storm of op je eigen verjaardagsfeestje bent. Of je aan het luisteren bent, leest, stil zit, spreekt, danst, eet, kookt, schrijft. Elke situatie vanuit dit onderscheidend principe bezien geeft kennis en vrijheid. Kennis over jezelf. Vrijheid van de onzichtbare patronen die er nu voor zorgen dat je het gevoel hebt dat je geleefd wordt. Je raakt verdwaald, in je eigen hoofd.
 

Dus, als je de weg kwijt raakt in de oefening of je raakt verdwaald in je eigen hoofd, kom dan steeds terug bij de volgende gedachte:
 

Ik ben hier, nu.

En dat is alles wat ik nodig heb.

 

Het gaat erom dat je zo zuiver mogelijk waarneemt wat er ís waar te nemen, zonder er een oordeel over te hebben of in te gaan op de emotie van de beleving. Als dat toch gebeurt, en je voelt de weerstand, geef jezelf dan niet op je kop, maar feliciteer jezelf.  Observeer de weerstand! Wanneer je merkt dat je even je bewuste aandacht verloren bent, iedere keer weer, ga je een trede hoger op je pad. Elke fout die je bewust opmerkt brengt je dichter bij je doel: niet langer word je onbewust bestuurd door processen die buiten jouw gezichtsveld liggen. Jij hebt terug je handen aan het stuur! In dit proces is fouten maken dus juist goed. 

 

De enige manier waarop de vruchten van je oefening uitblijven is wanneer je niet opmerkt dat je terug uit bewustzijn bent gegaan of wanneer je de oefeningen over-conceptualiseert. Je probeert het dan te veel te be-grijpen. Wanneer je blijft meten met je brein dat nog steeds denkt in termen van beter of slechter, pijn of geen pijn zul je in dat domein blijven. Daar waar alles aan verandering onderhevig is en dus vroeg of laat opnieuw pijn zal opleveren.
Zuiver bewust zijn is de directe poort naar waar je wil zijn.
Oefenen betekent dat je het nog niet meester bent.

​

Succes!

​

​

​

​

​

​

​

​